Türk dilinin kökeni çok eski çağlara dayanmaktadır. Türklerin 10. yüzyıldan itibaren İslâmiyet’i kabul etmesiyle birlikte din, dil ve kültür hayatlarında önemli değişiklikler olmuştur. Bu dönemde bilim dili olarak Arapça, edebiyat dili olarak da Farsça kullanılmaya başlanmıştır. Dil ve kültür alanındaki bu etkilenme sonucu Arapçadan, Farsçadan dilimize pek çok sözcük ve kavram girmiştir. Ancak Türkçe bir taraftan da varlığını sürdürmüştür. Özellikle Karahanlılar döneminde (932-1212) dil ve edebiyatımız açısından önemli sayılan Kutadgu Bilig, Divanü Lügati’t Türk ve Atabetü’l Hakayık adlı eserler yazılmıştır.

Anadolu’da Türkçenin gelişmesi ise şöyle olmuştur: 11-12 ve 13. yüzyıllarda Anadolu’da Anadolu Selçukluları devleti yönetime hâkimdi. Bu dönemde devletin resmî dili Farsça idi. Edebiyat ve sanat dili olarak Farsça, bilim dili olarak da medreselerde Arapça öğretiliyordu. Aydınlar eserlerini Arapça– Farsça ya da bu dillerin karışımıyla yazıyorlardı. Türkçenin gelişimine 12 ve 13. yüzyıllarda Şeyyat Hamza, Ahmet Fakih, Yunus Emre, Hacı Bektaş Veli, Hoca Dehhani, Dede Korkut vb. pek çok yazar ve düşünür katkı sağlamıştır.

Bugün yeryüzünde kaç dil konuşulduğu kesin olarak belli değildir. Bununla birlikte yeryüzünde konuşulan dil sayısının ortalama 3000-3500 arasında olduğu tahmin edilmektedir. Yeryüzündeki diller, ses sistemi, biçim yapısı ve söz dizimi bakımından bazı yakınlıklar ve benzerlikler gösterir. Diller arasındaki bu yakınlık ve benzerliğe dil aileleri (dil akrabalığı)
adı verilir. Yeryüzündeki diller yapı ve köken olmak üzere iki bakımdan incelenir:
A. Yapı Bakımından Dünya Dilleri
1. Tek heceli diller:
 Bu dillerdeki sözcüklerde çekim eki yoktur.
 Sözcükler ek almadan değişime uğramadan kalmaktadır.

 Cümle içerisinde sözcükler, bulundukları yere ve başka
sözcüklerle yan yana gelme durumuna göre anlam kazanır.
 Yeryüzünde Çince ile Vietnam dili ve bazı Himalaya ve
Afrika dilleri ve Avrupa’da Bask dili bu gruba girer.

2. Eklemeli (Bitişken) Diller:
 Bu dillerde bir veya daha çok heceli köklere yapım ve
çekim ekleri eklenir.
 Köke getirilen yapım ekleri ile yeni sözcükler, yeni kavramlar
türetilir.
 Bu dile en güzel örnek Türkçedir. Ayrıca Altay dilleri,
(Moğolca, Mançu-Tunguz) küçük ayrımlarla Japonca;
Ural dilleri (Fince, Macarca, Samoyetçe) ile bazı Asya ve
Afrika dilleri bu gruba girer.

3. Çekimli (Bükümlü) Diller:
 Büküm, sözcüğün çekimi sırasında kökün özellikle kökteki
ünlünün değişmesidir.
 Çekim sırasında görülen değişikliklerle yeni sözcükler ve
kavramlar ortaya çıkar.
 Hint- Avrupa dilleri (Almanca, Farsça, Fransızca, Hintçe)
ile Arapça çekimli dil grubuna girer.

Bir dil içinde belli bir grubun sözcüklere yeni anlamlar vererek kullanmasıyla oluşan konuşma şekline denir. Bu sözcükler ancak bu grup içinde kullanılır ve bu gruba dâhil olan kişiler anlamlarını bilebilir. Argo günlük hayatta ve edebiyatta bir malzeme olarak kullanılabilir.

Kelime dağarcığı yazı diline göre sınırlı olan ve günlük hayatta kullanılan doğal dile konuşma dili denir. Bir ülkede resmi dil olarak kabul edilen ve her alanda aynı kurallarla kullanılan dile yazı dili denir.

a. Dil ve kültür geçmiş ile gelecek arasında bir köprü vazifesi
görür.
b. Bir toplumun oluşmasında ve ayakta kalmasında ortak
dil ve kültürün önemli bir payı vardır.
c. Kültür ve dil bir toplumun yaşayış biçiminden önemli izler
taşır.
d. Kültür ve dil bir milletin en önemli ortak özelliklerindendir